Nöbetçi Eczaneler
Semaver: Sait Faik’in Sıcak Hikayesi
Türk edebiyatının büyük ustalarından Sait Faik Abasıyanık’ın en sevilen öykülerinden biri olan Semaver, mutlu bir yaşamın sıcak bir fotoğrafını sunar. Abasıyanık’ın bu eseri, edebiyatımızda öykücülük alanında çığır açan çalışmalardan biridir. Semaver, ilk kez 1936 yılında yayımlanmış ve Sait Faik’in yayınlanan ilk kitap olma özelliğini taşımaktadır.
“BAYRAKLARI DEĞİL, İNSANLARI SEVİYORUM”
“Anlaşıldı; ben bayrakları değil, insanları seviyorum. Öyleyse yuvarlak dünyanın üstünden akıp geçen yıldızlara bakan vapurlarda ömrüm geçecek. Bandırası her ne olursa olsun aşılandığım ve ekildiğim limanda dallarımı sallayarak her geçen vapuru selamlayacağım.”
Sait Faik’in hikâyeleri, kahvehanelerin köşelerinde oturan sıradan insanların, balıkçıların, her sabah işe giden işçilerin ve seyyar satıcıların gündelik yaşamlarının içinden beslenir. İstanbul’un tarih kokan sokakları ve varoşlarında yaşayan fakir ama mutlu insanların hayatları, onun hikâyelerinde ustalıkla harmanlanarak gözler önüne serilir. Bu, Faik’in eserlerine hayat veren en önemli unsurlardan biridir.
Huzurlu Bir Hayat
İstanbul’un Halıcıoğlu semtinde yaşayan bir anne ve oğlu, huzurlu ve mutlu bir yaşam sürmenin mümkün olduğunu gösteren en güzel örneği oluşturur. Annesi, her sabah oğlunu sıcak yatağında uyandırır, onu bir bebek gibi sevgiyle öpüp okşar. Mutfakta kaynayan sıcak çayın ve kızartılmış ekmek kokusunun, onların mutluluğunun ana kaynağı olduğu vurgulanır. Semaver, sadece çay kaynatmakla kalmaz; bu mutlu aileyi birbirine bağlayan sihirli bir işlev taşır.
Uzun zamandır işsiz olan Ali, nihayet bir fabrikada iş bulur. Bu, hem annesi hem de kendisi için yeni bir mutluluk kaynağı olur. Ali’nin annesi, sabahın ilk ışıklarıyla kalkar, sabah namazını kılar ve Allah’a dua eder. Oğlundan başka kimsesi olmayan bu kadın için tek teselli Ali’dir; ondan gayri tutunacağı bir dal yoktur.
Semaver’in Verdiği Mutluluk
Ali’nin annesi, sabah namazından sonra mutfağa girer ve oğlu için ekmek kızartır, semaverde çayı demler. Semaverin buharı, mutfaktaki tüm güzel kokulardan daha baskındır. Onların mutluluğu, semaverde kaynatılan çayın mis kokusundan gelmektedir. Bu mutluluğun kaynağı, güçlü bağların da simgesidir. Artık bir işi olan Ali, her gün mutlu bir şekilde uyanır, annesinin hazırladığı kahvaltıyı huzur içinde yapar ve hayır duasını alarak evden çıkar.
İstanbul Fotoğrafı…
İstanbul, sabahın ilk ışıklarıyla uyanmaya başlar. Satıcıların güçlü sesleri ve Boğaz’ın serin sularını yararak geçen vapurlar, gecenin ayazında ıslanan yolcuları taşır. Dilenciler, günü kurtarmak için evlerinden çıkarak yeni güne merhaba derler. Ali, bir sabah yatağından mutlulukla gerinerek uyanır, fakat çayın ve ekmeğin kokusunu hissetmediğinde bir şeylerin yolunda gitmediğini anlar. Evde o eski sıcaklığı ve canlılığı bulamaz. Telaşla mutfağa giden Ali, annesinin cansız bedeniyle karşılaşır.
Artık Kaynamayan Semaver
Zamansız gelen ölüm, Ali’nin hayatında büyük bir değişikliğin habercisidir. Annesi, oğlu için her zaman olduğu gibi kahvaltı hazırlamak üzere mutfağa girmiştir, fakat yorgun kalbi daha fazla dayanamaz ve oracıkta son nefesini verir. Bu ani ölüm, evde sürekli kaynayan semaverin de artık kaynamamasına neden olur. Sait Faik, çağdaş öykücülüğün önemli isimlerinden biridir ve eserlerinde şehirde yaşayan düşük gelirli insanların hayatını çarpıcı bir gerçeklik ve derin bir duygu ile anlatır. Kuyumcu titizliğiyle yazdığı satırlarla okuyucularını kendi dünyasına davet eder.