Nöbetçi Eczaneler
Diyarbakır’da 28 Şubat mağdurlarından sınıf öğretmeni Şebnem Gökmen, o devirde yaşadıklarını gözyaşları içinde anlattı. Bir devir okuldan uzaklaştırıldığını ve bu nedenle üriversite eğitiminin uzadığını söyleyen Gökmen, “Allah, asla onlardan razı olmasın. Onlara hiçbir zaman hakkımı helal etmiyorum” dedi.
28 Şubat postmodern darbesinin üzerinden 28 yıl geçti. Darbe mağdurlarından öğretmen Şebnem Gökmen, o periyotta yaşadıklarını İHA muhabirine gözyaşları içinde anlattı. Gökmen, 1998 yılında Dicle Üniversitesi Siirt Eğitim Fakültesini kazandığını, kaydın iki hafta olduğunu ve iki haftanın sonuna kadar başörtüsü yasadığından ötürü okulun içine bile alınmadıklarını söyledi. Gökmen, son haftanın son saatinde saçkıran olduğunu gösterince kayıt olabildiğini söz etti. Gökmen, kendisi ve başörtüsünü açmak istemeyen arkadaşlarının kayıtlarının koşula bağlı yapıldığını söyleyerek, “Okul açılınca başımızı açma kelamı verdik. Bizi o denli kayıt ettiler. Başörtülü 200 bireye yakındık. Herkes kapıda açtı, biz 13 kişi kaldık. Biz 13 kişi, 4 yıl birlikte olduk. Okul başladı, sıkıntılar da başladı. ‘Sizi bu şekilde alamayız, başınızı açmak zorundasınız’ dediler. Sonuna kadar devam ettik. Sonra bir hafta bize uzaklaştırma verdiler. İhtar, kınama vermeden bizi bir devir okuldan uzaklaştırdılar. Bir dönem okulu uzatmış oldum. Sınıf öğretmeni mezunuyum. Sonra yasak devam ediyordu, bizi okulun içine almamaya başladılar” dedi.
“Okulun kapısının yanında kabin bırakmadılar, bir ağaç vardı, onun gerisinde açıyorduk”
Daha sonra okulda bir eylem yaptıklarını aktaran Gökmen, sözlerini şöyle sürdürdü:
“‘Sizin gibi biz de kazandık, sizin gibi biz de dershaneye gittik, sınava girdik, destek verin’ diye sınıf sınıf gezdik. Daha sonra dekan dedi ki, ‘Size peruk alayım. Siz bu şekilde okuyun, benim kızlarımsınız.’ Hüseyin Mısırdalı vardı, dekan yardımcısı da Ergun Çelik’ti. Allah, asla onlardan razı olmasın. Onlara hiçbir vakit hakkımı helal etmiyorum. Sonra eşarbın üstüne peruk taktık. Peruğun da üstüne bir eşarp daha taktık. O dıştaki eşarbı açıyorduk. Okulun kapısının yanında kabin bırakmadılar, bir ağaç vardı, onun gerisinde açıyorduk. Bir gün geldik, o ağacı kökünden kestirmiş dekan yardımcısı. Sonra bir çaycıyı peşimizden yolluyordu. Başörtü ile bir adım içeri attığımızda okul içinde gelip dersliğimizi takip ediyordu, sınıfta bütün arkadaşlarımızın içinde rezil ediyordu. Bunları yaşadık.”
“Başörtüsünün ne demek olduğunu fakat sahiden yaşayanlar bilir”
Kantinde oturamadığını, okul bahçesinde hiç gezemediğini dile getiren Gökmen, “Arkadaşlarımın yaptığı özel şeylerin hiçbirine katılamadım. Zira başımda peruk vardı, biran evvel dışarı çıkıp çıkartmak istiyordum. Öbür arkadaşlarım da o denli. Bizim kümemiz içinde arkadaşımız birinci oldu. Dekan yardımcısı ona birinciliğini verdi. Çok çektik, çok kasvetler yaşadık. 28 yıl oldu, lisana kolay. O günü lakin yaşayanlar bilir. Başörtüsünün ne demek olduğunu lakin sahiden yaşayanlar bilir. Şu an başlar örtülü lakin içleri boş. O vakit içi doluydu. Beşerler niye örtündüklerini, niye açıldıklarını yeterli biliyordu o vakit. Şu an her şey özgür lakin maalesef içi boşalmış. O yüzden gençlerin Kur’an’a yönelmesi, dinlerini yaşamaları lazım diye düşünüyorum” diye konuştu.
“Peruk taktığımız için o çocuklar bizimle dalga geçiyorlardı”
O sürede 1,5 sene staja gittiklerini söyleyen Gökmen, “İlkokullara gidiyorduk. Peruk taktığımız için o çocuklar bizimle dalga geçiyorlardı. Hiçbir vakit olağan bir öğrenci olarak barınamadık, daima kendimizi dışlamak zorunda kaldık. Sınıfta hiç konuşmuyordum. Öğretmen bana soru sorana kadar sesimi duymamışlardır. Ben çok faal bir beşerim. Konuşmak, önde olmak daima hayatımda olan şeylerdi. Üniversitede daima geride kaldım, daima baskılandık. Bunun hakkını asla ödeyemezler” formunda konuştu. – DİYARBAKIR